Shumë janë ata që nuk mund t’a shmangin reagimin apo që nuk preken përpara të qarës së një fëmije. Megjithatë, nuk ndodh i njëjti reagim te të gjithë.

Atëherë, nga se varet kjo përgjigje? Nuk jemi të gjithë njësoj të ndjeshëm? Me sa duket, disa teori propozojnë se ekzistojnë dallime në përgjigjen tonë ndaj stimujve përreth. Do të ishte interesante të analizohej nëse këto dallime varen nga personaliteti ynë dhe nëse kjo pasqyrohet në ndonjë formë në nivel cerebral.

Një studim i kohëve të fundit i kryer nga Isabella Mutschler, Universiteti i Bazelit në Zvicër, është përpjekur të studiojë marrëdhënien ndërmjet neuroticizmit (një karakteristikë e personalitetit) dhe përgjigjet fiziologjike në tru ndaj të qarës së një fëmije.

Neuroticizmi përkufizohet si një tendencë e qëndrueshme e personalitetit tonë që na bën të përjetojmë emocione negative, rritje të ankthit dhe tensionimit, shqetësim dhe paqëndrueshmëri emocionale. Në eksperimentin e Mutschler morën pjesë 102 gra të shëndetshme të cilat iu nënshtruan disa testeve, përfshirë edhe një rezonancë magnetike funksionale që mati nivelin e oksigjenit në gjakun e trurit ndërkohë që një fëmijë qante.

Rezultati ishte se zonat e trurit që lidhen me emocionet (amigdala dhe insula anteriore) ishin më të oksigjenuara, ndërkohë që zonat e lidhura me akomodimin (girus fusimorm, girus temporal medial, girus temporal superior apo hipokampusi) paraqisnin ulje të oksigjenimit.

Këto janë të dhëna interesante që na ndihmojnë të kuptojmë sjelljen njerëzore, dhe kjo është diçka e rëndësishme. Truri vazhdon të jetë një organ surprizues dhe hulumtimi i ti është thelbësor për t’a njohur më mirë veten.

RELATED ARTICLESMORE FROM AUTHOR

14 COMMENTS

Comments are closed.