1. Tre elementet kryesore (ushtria, marina dhe aviacioni) nuk ishin të bashkuar. Marina u shkëput menjëherë, ashtu sikurse vija e parë e ushtrisë, ndërkohë që avionët dhe helikopterët pro dhe kundër Erdoganit godisnin njëri-tjetrin. Bashkimi i forcave të armatosura është thelbësor për suksesin e një grushti shteti, mjafton të mendosh atë që ndodhi në Argjentinë në 24 mars 1976, i udhëhequr nga gjenerali Jorge Videla, bashkë me tre përfaqësues të trupave të armatosura: gjenerali Leopoldo Galtieri (Ushtria), admirali Emilio Massera (Marina), gjenerali Orlando Agosti (Aviacioni).
  2. Erdogani u la i lirë që të ikte dhe të lëshonte deklarata; nuk u morën masa kufizuese kundrejt lidershipit të qeverisë islamiste dhe masa të përshtatshme ndaj atyre aparateve që janë besnikë ndaj islamistëve. Një gabim prej diletantësh.
  3. Ushtria rezultoi jo e koordinuar, pa vendosmërinë e nevojshme që ka karakterizuar grushte të tjera shteti, si ai i Gjeneralit Augusto Pinochet në vitin 1973 në Kili. Vendet strategjike si tv, rrugët më të rëndësishme, selia e shërbimeve të fshehtë dhe kazermat e policisë nuk u penetruan ashtu si duhej.
  4. Një grusht shteti zhvillohet në pak orë, përndryshe nuk është më i tillë, pasi humbet efikasitetin ndërkohë që koha zgjatet. Ajo që ndodhi dje nuk zgjati shumë dhe perëndoi në një luftë të brendshme guerilase.
  5. Nëse nga njëra anë islamistët rendën në rrugë, duke ndjekur udhëzimet e Erdoganit, i cili ndërkohë ishte i sigurtë, shumë larg prej trazirave, në frontin tjetër populli turk anti Erdogan nuk lëvizi asnjë gisht. Arsyet janë ende për t’u sqaruar. Sido që të jetë, populli nuk ishte.

RELATED ARTICLESMORE FROM AUTHOR

3 COMMENTS

Comments are closed.